Piętno przeszłości II

                                              Środa, 8:40
Aśka: jest ekspertyza balistyczna broni.  Strzał  oddano z broni Walther P38, który produkowany był do 2004 roku.
 Sebastian:  a broń zarejestrowana?
Aśka: Sebastian, proszę cię. Kto dokonywałby zabójstwa z zarejestrowanej broni? Chyba tylko ty....
Tomek:  alibi  Grzewińskiego  nie potwierdziło się.  Był u kumpla, ale do 15:00.
 Sebastian: no to sobie z nim pogadamy. Tomek, daj go na przesłuchanie.
Tomek: jasne.
Po 15 minutach, przesłuchanie było w toku.
 Aśka: nie potwierdziło się twoje alibi.  Owszem byłeś u kumpla, ale tylko do 15:00. Mogłeś porwać dziecko, a twój wspólnik mógł ją zabić.
 Grzewiński:   to już zbyt śmiała teoria. Ja nawet tych ludzi nie znam. Przyznaję,  chciałem wymusić okup, bo   mi się nie przelewa.
Sebastian: chciałeś zarobić na czyimś nieszczęściu? Hiena.
Grzewiński:  a kto mi zabroni? Oni mają kasy tyle, że pewnie nawet na niej śpią.
Aśka:  prawo ci zabroni. Jest na to paragraf, a zapewniam, że do rozprawy dojdzie. Nie wymuszałbyś okupu, nie miałbyś zarzutów.
13:00. Dom Wiernowskich.
Tomek: ktoś przed chwilą to podrzucił.
Aśka: Bachor na razie żyje, ale to ulegnie niedługo zmianie. Zabiłem już jedną gówniarę, druga nie sprawi mi już problemu.   Drodzy policjanci, szukajcie, a znajdziecie. Może znajdziecie    Wiktorię martwą?  Może przyślę ją wam w trumience?  Cóż, życzę powodzenia..
 Tomek: widziałem, że ktoś kręcił się koło skrzynki, ale jak wybiegłem zobaczyć kto to jest, to nikogo nie było.
matka:  ale tu  niedaleko nas jest  sklep. Obejmuje on monitoringiem całą ulicę.
Aśka: gdzie jest ten sklep?
matka:    wychodzi pani od nas z domu, w prawo i w prosto.
Aśka: Seba, Bartek. Idźcie tam.
 Poszli. Po  kilku minutach byli już    w osiedlowym sklepie.
 Sebastian: dzień dobry.  Sebastian Wątroba. Policja
ekspedientka: służbowo?
Sebastian: w rzeczy samej. Interesuje nas zapis z kamery.
ekspedientka: rozumiem.  Zawołam tylko szefa.
Jak powiedziała tak zrobiła. Po chwili w   sklepie pojawił się właściciel.
 właściciel: dzień dobry. Marek Wielewicz.  Która godzina państwa interesuje?
 Sebastian:  ostatnie dwie godziny.
Marek: oczywiście.
Włączył nagranie.  Mężczyzna przewinął , tak jak poprosił Sebastian do momentu, w którym porywacz  podrzucił list.  W pewnej chwili ukazała się jego twarz.
Sebastian: proszę zatrzymać. Byłoby możliwe wydrukowanie zdjęcia tego mężczyzny?
Marek: żaden problem, a ten facet złamał prawo?
Sebastian: niestety tak. Dziękujemy, bardzo nam pan pomógł.  Za fatygę.
Dał mężczyźnie banknot stuzłotowy.
13:50. Sebastian pojechał na komendę aby dać Tomkowi zdjęcie  porywacza.
Tomek:  dzięki. Seba, czekaj. Skopiuję ci je jeszcze,bo  ustalenie może potrwać.
Sebastian: dobra.
Po dłuższej chwili  otrzymał kopię zdjęcia. Wychodząc z komendy, zderzył się z Anią.
Ania: Seba, spokojnie, bo przez takie tempo stracisz zdrowie. Gdzie tak pędzisz, człowieku?
Sebastian: mamy ciężką sprawę.   W sobotę dostaliśmy wezwanie do porwania, a  następnego dnia znaleźliśmy  jej ciało. Zginęła od jednego strzału w głowę z przyłożenia. Miała 5 lat.  We wtorek dostaliśmy zgłoszenie do kolejnego porwania, a dzisiaj porywacz podrzucił list, w którym przyznaje się do zabicia pierwszego dziecka. Co więcej, tamta dziewczynka ma także 5 lat. Mamy zdjęcie porywacza, ale nie wiemy gdzie go szukać.
Pokazał jej zdjęcie.
Ania: Sebastian, ja wiem kto to jest!
Sebastian: gadasz?! Kto?
Ania: Paweł Kawiorski.    Trzy lata temu prowadziłam z Rafałem sprawę porwania jego córki Oli. Też miała 5 lat.  W czasie odbicia, porywacze wzięli ją na zakładniczkę, ale niestety  akcja zakończyła się tragicznie. Zginęła od strzału w głowę z przyłożenia.  Psychologiem nie jestem, ale być może, zabijając te dziewczynki chce ukoić swój ból.
Sebastian: no niewykluczone. Znasz jego adres?
 Ania:  gdzieś miałam zapisane.  Czekaj. Liliowa 20.
Sebastian: dzięki. Uratowałaś  życie   pięcioletniego dziecka.
 14:40. Sebastian wraz z Aśką pojechał do domu Kawiorskich.
 Kawiorska: dzień dobry, a państwo kim są?
Aśka: policja.  Zastaliśmy męża?
Kawiorska:  nie ma teraz Pawła w domu. Komórkę zostawił  na stole   w kuchni.
Aśka: a czy pani mąż ma broń?
Kawiorska: tak. Ma  Walthera P38. Dzisiaj nie jest on produkowany, a czego wy chcecie od Pawła?
Sebastian:  w ciągu kilku dni, w mieście zaginęły dwie dziewczynki w wieku 5 lat.  Jedna z nich została znaleziona martwa.  Zginęła od jednego strzału w głowę z przyłożenia, a wiemy, że w ten sam sposób zginęła państwa córka i co więcej, miała ona także 5 lat, a drugiej dziewczynki wciąż szukamy.
Kobieta rozpłakała się.  Do dziś nie pogodziła się ze śmiercią dziecka.
Kawiorska: codziennie chodzę na jej grób  z Pawłem..
 Aśka: a jak pani sądzi,   gdzie pani mąż mógłby przetrzymywać  drugą dziewczynkę?
Kawiorska: zaraz, wy chyba nie myślicie, że to Paweł stoi za tym wszystkim?
Aśka: myślimy. Mamy nawet pewność.
Kawiorska:  Paweł ma stary dom po babci.   Wita Stwosza 40.
Aśka:  dziękujemy!
15:30. Komisarze są w drodze do domu, w którym Paweł Kawiorski przetrzymuje   porwaną dziewczynkę.
Aśka: wzywamy wsparcie?
Sebastian: wezwij. Mogą być potrzebni.
Aśka za pomocą krótkofalówki wezwała wsparcie. Jednak okazało się, że nie ma ludzi.
Sebastian: kurwa mać! Nie ma ich jak są potrzebni.
Aśka: niestety.  Musimy poradzić sobie sami.
 Po dwudziestu minutach byli już pod domem.
Aśka: otwarte?  Dziwne.
Sebastian: idziemy.
 Weszli do domu.  Zaczęli od piwnicy.  W jednym z pomieszczeń ujrzeli  kilka ciał.
Sebastian: jasna cholera, Aśka zobacz.  6 ciał.
Aśka:  Amanda była siódma. Seba, on chciał zabić osiem dziewczynek, bo jego córka skończyłaby w tym roku osiem lat!
Sebastian: popierdolony chory skurwiel!  Wszystkie  pewnie w wieku 5-8 lat.
Aśka: no na pewno.   Wszystkie mają ranę postrzałową na głowie. Idziemy dalej.
Sebastian: tylko po co zwłoki Amandy  ukrył w lesie?
Aśka: bo o Amandę został zrobiony  szum medialny. O Wiktorię również. Być może pozostałe dziewczynki pochodziły z rodzin patologicznych? No nie wiem sama.
Wyszli z piwnicy  do ogrodu.   Ujrzeli duży barak.  Wyszedł z niego Kawiorski. Trzymał dziewczynkę.
Kawiorski: zabiję ją!
 Aśka: Kawiorski, wiemy, że straciłeś córkę. Myślisz, że Ola chce, abyś ją pomścił?  Ona chce, abyś wraz z żoną na nowo zaczął żyć.
Kawiorski: nie rozumiesz nic suko!   Wiesz jaki to jest ból, gdy stracisz jedyne dziecko? Masz ty w ogóle dziecko?
Aśka: nie mam dzieci. Nie wiem jak to jest stracić dziecko.
Kawiorski: więc gówno możesz wiedzieć.
Wiktoria ugryzła go w rękę i się wyrwała.  Kawiorski wycelował w kierunku Aśki, ale dosięgnęła go kula.  Upadł na ziemię.
Wiktoria: ja chcę do mamy, zabierze mnie pani tam?
Aśka: oczywiście. Zaraz  cię tam zawieziemy. Sebastian, wezwij pogotowie.
Kawiorski: niczego nie żałuję!  Śmierć za śmierć.
Aśka:  bym ci powiedziała kim jesteś, ale mi nie wypada przy dziecku.
                                                       Wyrok:
Sąd uznał, że Paweł Kawiorski w czasie popełnianych przestępstw był poczytalny. Za zabójstwo siedmiu dziewczynek i usiłowania ósmego zabójstwa, został skazany na dożywocie.
Mirosław Grzewiński odsiaduje karę jednego roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata.
 Zbieżność osób i nazwisk jest przypadkowa.

------

Drogi Sniegu,   moim głównym założeniem było to, że  praktycznie każdy scen ma dwie części.  Na wypadek bardziej skomplikowanej sprawy dawałem  trzy części, a w jednym przypadku nawet cztery :).  Pozdrawiam