Zniszczona relacja

                                                       Piątek, 8:20
Od ostatnich wydarzeń  upłynęły trzy miesiące. Dziś komisarze oraz asystenci zostali wezwani na  swoistego rodzaju ''zebranie''. Mieli poznać nowego pracownika, który będzie obsługował monitoring. Nie obyło się oczywiście bez niespodzianek.
Stary: nie będę zanudzał was  swoim długim gadaniem, ale wszyscy  wiemy, co wydarzyło się trzy miesiące temu. Uważam, że popełniliśmy błąd, a raczej mój poprzednik, Wojciech Olejnicki go popełnił, zatrudniając pana Dariusza Szamankę, ale nie  wezwałem was tu w celu rozgrzebywania przeszłości.  Poznajcie pana Waldemara Dziadka , który będzie  od dzisiaj obsługiwał nasz monitoring.  Mam nadzieję, że go zaakceptujecie.
Asystenci i komisarze podeszli do wspomnianego mężczyzny i  zamienili z nim kilka słów.
Stary: ale to jeszcze nie wszystko.   Zatrudniłem jeszcze jedną osobę, a zresztą... sami zobaczycie
 Mówiąc to, zagwizdał trzy razy na palcach. Do biura weszła ....
Aśka: Justyna!!
Justyna: witam ukochaną załogę. Wracam na stare śmieci.
                Dwie godziny później.
Aśka i Sebastian wypełniają  akta.
Sebastian:   ech, wreszcie koniec..
Aśka: dokładnie.    Miejmy nadzieję, że stary nie dowali nam kolejnej porcji akt albo jakiegoś śledztwa.
Sebastian: z dwojga złego, chyba wolę śledztwo..
 W tej samej chwili weszła Justyna.
Justyna: mówisz i masz. Pobicie kobiety   na Granowskiego 13B/8.
Aśka: no i masz to swoje śledztwo.
11:05. Miejsce  zdarzenia.
policjant: ofiarą jest Dorota Lutańska, 33 lata. Pogotowie już ją zabrało.
Aśka: a kto ją znalazł?
 policjant: listonosz.  Nazywa się Wiesław Kotodlewski. Siedzi w kuchni.
Aśka: porozmawiam z nim.
Sebastian: jasne, ja w międzyczasie pójdę do techników.
                    ****
 Sebastian: jakieś ślady?
 technik: pełno odcisków paluchów, ale prawdopodobnie wszystkie domowników.
Sebastian:  ok. Mario, a ty coś masz?
Mariusz: znalazłem kastet  pod  biurkiem. Są ślady krwi,  prawdopodobnie czymś takim bił ją sprawca.
Sebastian: rozumiem. Zabezpieczyć to jako dowód rzeczowy. Zanim jednak to zrobisz, sprawdź, czy nie ma jakichś odcisków.
Mariusz: zrobi się.
11:15. W tym samym czasie, Aśka rozmawia z listonoszem.
listonosz: ja już wiele rzeczy widziałem, ale coś takiego... takie nieszczęście...
Aśka: o której znalazł pan Dorotę Lutańską?
 listonosz:  przed 10:00.   Leżała   w salonie. Proszę pani, ja chyba wiem kto to zrobił. Nie zrobiłem nic, żeby go złapać...
Aśka:   kto to był?
listonosz: młody chłopak, około 18 lat.  Miał on długie, czarne włosy do ramion. Staranował mnie na wejściu do klatki. Pani rozumie, ja nic nie zrobiłem, żeby go złapać..
Aśka: proszę się nie zadręczać, być może nawet uratował pan życie pani Dorocie.
listonosz:   zapomniałem jeszcze powiedzieć, że pani Lutańska  była nauczycielką. Uczyła w liceum na Praskiej.
Aśka: skąd pan to wszystko wie?
listonosz: dużo rozmawiam z ludźmi.
 12:30. Liceum, w którym uczy pobita kobieta.
Dyrektor:  dzień dobry. Państwo chyba mnie szukali.
Aśka: tak. Przyszliśmy tu w sprawie pani  Doroty Lutańskiej.
 Dyrektor: ale dzisiaj  nie ma ona żadnych zajęć.
Aśka: i jakiś czas chyba nie będzie miała. Została ona brutalnie pobita  trzy godziny temu.
  Dyrektor:  w jakim ona jest stanie?
Aśka: no nie jest najlepiej w każdym razie.  Jak pan sądzi, kto mógłby stać za jej pobiciem?
Dyrektor:  Dorota była surową nauczycielką. Uczyła u nas matematyki i informatyki.  Ostatnio   miała problemy z jednym z uczniów.   Zakochał się w niej, ale Dorota odrzuciła jego uczucia.  Poza tym, on się strasznie w nauce opuścił.
Aśka: a jak on wygląda?
Dyrektor: długie, czarne do ramion włosy.   Z tego co wiem, nazywa się  Jarosław Gawliczek.   Dysponujemy jego adresem, ale jest on już najprawdopodobniej nieaktualny. Szkoła nie dostała  do tej pory nowego adresu, także musiał przeprowadzić się niedawno.
Aśka: rozumiem.
 Po chwili komisarze wyszli ze szkoły.  Aśka wyciągnęła telefon.
- Halo, Tomek. Jest robota dla ciebie. Musisz mi ustalić jeden adres...
 14:00. Szpital, do  którego przewieziono Dorotę Lutańską.
Aśka: dzień dobry doktorze. My w sprawie Doroty Lutańskiej. Policja.
lekarz: dzień dobry.  Pacjentka do tej pory nie odzyskała przytomności.  Zastanawia mnie też jedna rzecz, bowiem obrażenia na jej twarzy nie powstały najprawdopodobniej  za pomocą gołej pięści.
Aśka: do tego też doszliśmy. Znaleźliśmy w jej domu kastet.
lekarz:  czyli czymś takim musiała zostać uderzona, a co do pacjentki to ma poważne obrażenia.  Lekarze walczą teraz o jej śledzionę, a oprócz tego  ma złamane  cztery żebra oraz odbite nerki.   Na chwilę obecną nie potrafię powiedzieć kiedy odzyska przytomność, ale proszę być dobrej myśli.
Aśka:  dziękujemy.
lekarz: to ja wrócę do pacjentów, gdyby pacjentka odzyskała przytomność, zadzwonię.
15:30. Tomek ustalił aktualny adres Jarosława Gawliczka. Aśka i Sebastian dojeżdżają pod jego dom.
 Aśka: szybko się ten Tomek uwinął.
Sebastian: bardzo szybko.  Aśka,  zobacz. Gawliczek właśnie wraca do domu.
Aśka:  z jakąś panną na dodatek.  Chodź, wysiadamy.
 Wysiedli z samochodu i podeszli do podejrzanego.
Sebastian: Jarosław Gawliczek?
Gawliczek: tak, a  z kim mam przyjemność?
 Sebastian: policja. Jesteś aresztowany pod zarzutem pobicia Doroty Lutańskiej. Wyciągnij ręce do tyłu.
Gawliczek wyciągnął rękę do tyłu, ale stało się coś niespodziewanego. Wyciągnął z kieszeni nóż i przyłożył go swojej dziewczynie do gardła.
Gawliczek: zabiję ją!
Aśka: Jarek, rzuć nóż. Spójrz na twoją dziewczynę, ona się boi, rozumiesz?
Gawliczek:  zabiję ją, jeśli nie rzucicie broni!
Sebastian: Gawliczek, odłóż ten nóż, puść dziewczynę i pogadaj z nami do cholery.
Gawliczek: ostatni raz ostrzegam. Liczę do trzech, wtdy ją zabiję. Raz, dwa!!
Aśka rzuciła broń.  Sebastian  cały czas celował w Gawliczka.
Gawliczek:  trzy!!!
  W tej samej chwili stała się rzecz niespodziewana. Dziewczyna  wyrwała Gawliczkowi nóż i wbiła mu go w udo. Chłopak upadł na ziemię.
 dziewczyna: co ja zrobiłam...
Sebastian: nic mu nie będzie.  Na szczęście nie ucierpiała tętnica udowa.
 dziewczyna: odpowiem za to?
 Aśka:   raczej nie. Obrona konieczna, ale ostateczną decyzję podejmie sąd.
                           Poniedziałek, 11:30
Po wyjściu ze szpitala Jarosława Gawliczka, komisarze zgarnęli go na przesłuchanie na komisariacie.
Gawliczek: puśćcie mnie, ja muszę do szkoły...
Sebastian: nie zgrywaj wzorowego ucznia.  Piątek, godzina dziesiąta. Mówi ci to coś?
Gawliczek: nic a nic.
Sebastian:    byłeś widziany przez świadka jak uciekałeś z mieszkania  Doroty Lutańskiej.  Po co tam byłeś?
Gawliczek: odwiedzić nauczycielki w domu nie można?  Jest to może prawnie zakazane?
 Aśka: Gawliczek, przestań pierdolić.  Wczoraj  świadek widział cię  jak uciekałeś z jej mieszkania, więc  powiedz nam  do ciężkiej cholery   co tam robiłeś!
Gawliczek:  złość piękności szkodzi, pani komisarz...
Sebastian: nie bądź taki pewny siebie. Za wzięcie Klaudii Tesar jako zakładniczkę i tak odpowiesz. Za pobicie Doroty Lutańskiej  również, a swoją drogą, w jej domu znaleziono twój kastet.
Gawliczek:  nie pobiłem tej suki!
Aśka: grzeczniej, kurwa!  Jarek, ile ty właściwie masz lat? 18? 19?
Gawliczek: 18.
Aśka:   więc  masz 18 lat. Teraz mam do ciebie  pytanie. Czy chcesz sobie całkiem życie spierdzielić, póki jeszcze możesz coś osiągnąć?
Gawliczek:   wszystko mi jedno. Za to, co było w piątek i tak odpowiem.
Aśka: jeśli Klaudia Tesar nie wniesie oskarżenia, to raczej nie.  Pytam ostatni raz,  po co byłeś u Doroty Lutańskiej? Powiem ci więcej, nie uwierzę w to, że byłeś u niej na herbatce czy kawce.
Gawliczek: no dobra, powiem wam.  Faktycznie, byłem u niej około 9:00. Wpuściła mnie do środka. Powiedziałem jej, że ją kocham , a ona mnie wyrzuciła.
Aśka: potem wróciłeś  do niej około 10:00 i ją pobiłeś.  Nie zapominaj, że widział cię świadek uciekającego spod jej mieszkania.
Gawliczek:  przyznaję, że wróciłem  o tej 10:00, ale ona już tak leżała. Nie chciałem, żeby było na mnie i uciekłem.
 Sebastian: a pomyślałeś chociaż o udzieleniu jej pierwszej pomocy? No  nie, bo po co, prawda?  Wyprowadzić!
 Rysiu wyprowadził Gawliczka do aresztu.  Do komisarzy podszedł Tomek.
Tomek:   dobrze, że jesteście. Nie uwierzycie, ale jest kolejna ofiara.
Aśka: co ?!
                                        Ciąg dalszy nastąpi...
-------
 Powiem to krótko i treściwie: POWRACAM !